تاریخچه ایمپلنت دندان در ایران و جهان؛ اولین ایمپلنت ها در چه کشورهایی بود؟

ایمپلنت دندان دارای تاریخچه ای بسیار طولانی بوده که بعد از رواج کشیدن دندان، انسان راهی برای کاشت دندان خود پیدا کرد. وجود جای خالی دندان در دهان از همان گذشته روی زیبایی افراد تاثیر داشته و همچنین سبب بروز مشکلاتی در غذا خورد آن ها می شد.
تا به حال فکر می کردید که در گذشته نیز کاشت دندان انجام شده است؟
شاید برایتان جالب باشد که بدانید اولین کشوری که کاشت دندان را آغاز کرد، کدام کشور بود و آن ها چگونه این کار را انجام می دادند. آیا می دانید در ایران پیشینه ایمپلنت چگونه است؟
اگر تمایل دارید تا اطلاعاتی درباره تاریخچه ایمپلنت دندان مطالعه نمایید، می توانید مقاله زیر را دنبال کنید.

انسان از چه زمانی شروع به کاشت دندان نمود؟

انسان های گذشته بعد از اینکه با هر مشکلی رو به رو می شدند، سریعا به دنبال راه نجات از آن می افتادند و تمام تلاش خود را می کردند که راه حلی برای مشکل خود بیابند. این تاریخچه به زمانی برمی گردد که کشیدن دندان بسیار رواج پیدا کرد. شاید هم زمانی که بشر دچار از دست رفتن دندان های جلویی خود شد، به دلیل ایجاد زیبایی به این فکر افتاده باشد. به نظر شما کدام کشور اولین بار از ایمپلنت استفاده نموده است؟
اولین کشوری که در حدود ۴ هزار سال پیش از کاشت دندان استفاده کرده است، چین باستان بوده است. آن ها با کمک بامبوی حکاکی شده، جایگزینی برای دندان از دست رفته خود پیدا کردند. اختراع آن ها سبب شد تا علاوه بر زیبایی، مشکلات در جویدن غذا نیز رفع گردد.

اولین ایمپلنت دندان در چین باستان

طبق تمامی مستندات به دست آمده، چین باستان اولین کشوری بود که ۴ هزار سال پیش روش کاشت دندان را با استفاده از چوب بامبوی حکاکی شده آغاز نمود که قدیمی ترین و شبیه ترین روش به ایمپلنت امروزی همین بوده است. البته اینکه ایمپلنت درون استخوان فک جایگذاری شود، ابداعی بوده که به مرور زمان به دست آمده است.
با توجه به نمونه هایی که بررسی شده است، بیشتر آن ها به منظور جایگزینی دندان های عقبی از این روش استفاده کرده بودند، پس می توانیم نتیجه بگیریم که مسئله زیبایی مد نظر آن ها نبوده است. در واقع آن ها قصد داشتند تا مشکلات خود را در جویدن و گاز زدن غذا رفع کنند. پس مهمترین مسئله این بوده است که افراد توانایی غذا خوردن را در خود کامل کنند.
به مرور زمان و در حدود دو هزار سال پیش، بسیاری از جوامع مخصوصا چین یاد گرفتند که از دندان های حیوانات و یا خرید دندان های برده ها و افراد ضعیف جامعه ی خود، برای کاشت دندانی خود استفاده کنند.
زمانی که علم پیشرفت کرد، مشخص شد که استفاده از دندان فرد دیگر و یا حیوانات می تواند سبب گسترش عفونت در بدن شود و لثه فرد آن دندان را پس بزند. پس در ادامه دانشمندان تلاش کردند تا راه حلی بهتر پیدا کنند.

ایمپلنت دندان در قوم اینکاها

این قوم نوعی امپراتوری از مردم سرخ پوست در آمریکای جنوبی بود. طی تحقیقاتی که روی اجساد آن ها انجام شده است، مشخص شد که این قوم از بعضی از سنگ های قیمتی یا صدف های دریایی که شکل دندان انسان را داشتند، برای جایگزینی دندان از دست رفته خود استفاده می کردند. آن ها با کمک چکش این موارد را به شکل دندان در می آورند و داخل استخوان فک فرو می کردند. همچنین در این قوم از طلا و عاج فیل نیز استفاده شده بود.

ایمپلنت دندان در مصر باستان

بعد از ابتکاران چین باستان درباره ایمپلنت دندان، مصریان توانستد تا چند قرن بعد تحول خوبی در این زمنیه ایجاد نمایند. علاقه ی آن ها بیشتر استفاده از طلای تراش داده شده بود که البته آن ها عاج فیل، نقره، صدف و استخوان گاو نیز استفاده می کردند. آن ها عاج یا صدف را تراش می دادند و با کمک سیم های طلا برای جایگزینی دندان از دست رفته خود استفاده می کردند.

ابداع روش نوین ایمپلنت دندان

اینگوار برنمارک به انگلیسی: Per-Ingvar Brånemark در سال ۱۹۵۰ که محققی در سوئد بود، در تلاش برای افزایش و ارتقا علم آناتومی خون بود و به دنبال ایمپلنت و یا حتی تیانیوم به صورت جداگانه نبود. به طور اتفاقی متوجه محصور شدن ابزار چشمی در تیتانیوم ماشینی شد. در واقع این وسیله به پای یک خرگوش متصل شده بود که برنمارک با کمک میکروسکوپ نوری به بررسی ان پرداخت. زمانی که او تلاش کرد تا این قطعه تیتانیومی را از استخوان خرگوش خارج کند، متوجه شد که این کار ممکن نیست.
او پژوهش دیگری انجام داد که در آن ۲۰ دانشجوی داوطلب اجازه دادند تا قطعه ی تیتانیومی، وارد بازوی آن ها شود. بعد از چند ماه برنمارک مشاهده کرد که هیچگونه پس زدن این قطعه توسط بدن وجود نداشته است. در این جا بود که برنمارک مسیر تحقیقات خود را به این سمت تغییر داد.
زمانی که برنمارک این موضوع را کشف کرد که بدن انسان قادر به تحمل تیتانیوم است، برای درک بیشتر تلاش کرد تا با متخصصان شیمی، زیست شناسی و فیزیک ارتباط برقرار کند. در نهایت این محققان به کمک هم توانستند یک شیوه بسیار دقیق و منظم را برای کاشت ایمپلنت دندان پیدا کنند.
با توجه به تمام پیگیری ها و تلاش های برنمارک برای اثبات نظیریه های خود، هیئت ملی بهداشت و رفاه سوئد در سال ۱۹۷۰، یافته او را به رسمیت شناخت.
پروفسور اینگوار برنمارک دچار بیماری طولانی مدتی شد که در سال ۲۰۱۴ دار فانی را وداع گفت. باید بدانیم که بدون تلاش های او، شاید جهان تا کنون به کشف ایمپلنت های تیتانیومی دست پیدا نمی کرد.

اولین ایمپلنت دندانی

در سال ۱۹۶۵، مردی سوئدی به نام گوستالارسن اولین داوطب برای اجرای تحقیقات پروفسور برنمارک شد. پروفسور با جایگذاری ایمپلنت تیتانیومی درون لثه ای این مرد سوئدی، تحقیقات خود را عملی کرد که او تا پایان عمر خود آن ها را درون دهان خود داشت.
گوستالارسن بیماری مادرزادی فک داشت که با کاشت ۴ ایمپلنت در دهان او، توانست تا برای اولین بار به طور عادی غذا بخورد و حتی به طور عادی حرف بزند.
بعد از مرگ لارسن در سال ۲۰۰۶، بررسی شد که ایمپلنت های دندانی او بدون هیچ مشکلی تا ۴۰ سال باقی ماند.
از آن زمان، در سراسر جهان بیش از ۱۰ میلیون نفر از کشف برنمارک استفاده کردند.

سابقه ایمپلنت دندان در ایران

سطح دانش اساتید ایرانی در تمام ابعاد دندانپزشکی، با سطح بین المللی هماهنگی دارد. می توان گفت که همزمان با شروع درمان بازسازی سیستم جونده در دیگر کشور ها، در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران، اولین بخش آموزشی ایمپلنت دندان دایر شد و در ادامه آشنایی روز با این علم آغاز گردید.
امروزه رشته دندانپزشکی در ۴ چوب ایمپلنتولوژی به طور خاص و جدی تحولات عظیمی پیدا کرده است. بدون اغراق یکی از تحولات معجزه آسای قرن، معرفی ایمپلنتولوژی توسط پروفسور برانمارک بوده است.